ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา (Ariadne's Lament) - อารมณ์รัญจวนและความสงัดอันเยือกเย็นที่ซ่อนเร้นในโอเปร่า

blog 2024-11-27 0Browse 0
ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา (Ariadne's Lament) - อารมณ์รัญจวนและความสงัดอันเยือกเย็นที่ซ่อนเร้นในโอเปร่า

“Ariadne’s Lament” หรือ “ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา” เป็นบทอาริอาที่ไพเราะและกินใจจากโอเปร่าเรื่อง “Ariadne auf Naxos” (อาเดรียเน่บนเกาะนัคโซส) ผลงานของ Richard Strauss โอเปร่าเรื่องนี้ประพันธ์ขึ้นในปี ค.ศ. 1912 และได้รับการแสดงรอบปฐมทัศน์ที่ Royal Opera House ในกรุงเวียนนา

บท “ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา” เป็นส่วนหนึ่งของฉากที่สอง ซึ่งเป็นฉากที่ตัวละครอาเดรียนา ถูกทิ้งไว้โดดเดี่ยวบนเกาะนัคโซสหลังจากเทสิอุส (Theseus) คนรักของเธอได้หนีไป

ความเจ็บปวดและความโศกเศร้าของอาเดรียนาถูกถ่ายทอดออกมาอย่างทรงพลังผ่านทำนองที่ไพเราะและลึกซึ้ง ตัวละครร้องไห้ด้วยน้ำเสียงที่ полна отчаяния (despair-filled), “Es gibt nur eine Strafe: die Liebe” (มีเพียงความลงโทษเดียวเท่านั้น คือความรัก)

Richard Strauss เป็นหนึ่งในนักแต่งเพลงที่มีอิทธิพลมากที่สุดในศตวรรษที่ 20 และเป็นที่รู้จักกันในผลงานโอเปร่าที่ยิ่งใหญ่เช่น “Salome,” “Elektra,” และ “Der Rosenkavalier” (The Knight of the Rose)

Strauss เกิดในปี ค.ศ. 1864 ในเมือง Munich ประเทศเยอรมนี และได้รับการฝึกอบรมด้านดนตรีตั้งแต่ยังเป็นเด็ก อิทธิพลทางดนตรีของเขาได้มาจากนักแต่งเพลงร่วมสมัยทั้ง Johannes Brahms และ Richard Wagner, Wagner เป็นนักแต่งเพลงที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อ Strauss

“Ariadne auf Naxos” เป็นผลงานโอเปร่าที่โดดเด่นซึ่งผสมผสาน yếu tốของคอมเมดีและโศกนาฏกรรมเข้าด้วยกัน ผลงานชิ้นนี้เป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของความสามารถของ Strauss ในการสร้างดนตรีที่ sowohl komplex als auch melodisch (both complex and melodic)

บท “ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา” เป็นหนึ่งในส่วนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของโอเปร่าเรื่องนี้ และมักจะถูกนำมาแสดงโดยนักร้องโซปรัญญาที่มีชื่อเสียงทั่วโลก

การวิเคราะห์ดนตรี

บท “ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา” เป็นอาริอาที่เขียนขึ้นในรูปแบบ ternary form (A-B-A) ซึ่งหมายความว่ามีสามส่วนหลัก:

  • ส่วน A: บริการด้วยทำนองที่ไพเราะและเศร้าสลด
  • ส่วน B: เป็นส่วนที่ต่างไปโดยสิ้นเชิงจากส่วน A และเต็มไปด้วยความโศกเศร้าอย่างยิ่ง
  • ส่วน A: ทำนองเดิมกลับมาอีกครั้ง

บทนี้ถูกเขียนขึ้นในคีย์ E-flat major, และมีช่วงเสียงที่กว้างสำหรับนักร้องโซปรัญญา ในส่วน A ตัวละครร้องไห้ด้วยน้ำเสียงที่ full of regret and longing (เต็มไปด้วยความเสียใจและความปรารถนา) ส่วน B เริ่มต้นด้วยทำนองที่รวดเร็วขึ้นและมี intensity มากขึ้น ซึ่งสื่อถึงความโกรธและความทentación ของอาเดรียนา ในที่สุด ส่วน A กลับมาอีกครั้ง และจบลงด้วยน้ำเสียงที่ full of resignation (ยอมรับชะตากรรม)

ความสำคัญทางดนตรี

“Ariadne’s Lament” เป็นบทอาริอาที่เป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของความสามารถของ Richard Strauss ในการสร้างดนตรีที่ sowohl emotional als auch technically brilliant (emotional and technically brilliant) ทำนองที่ไพเราะและเศร้าสลดของบทนี้ได้ทำให้มันกลายเป็นหนึ่งในบทอาริอาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดใน repertoire โอเปร่า

บทนี้ยังได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถของ Strauss ในการสร้างตัวละครที่สมจริงและมี chiều sâu (depth) “Ariadne’s Lament” เป็นบทที่เต็มไปด้วยความรู้สึกและช่วยทำให้ผู้ชมเข้าใจความทุกข์ทรมานของอาเดรียนาได้อย่างแท้จริง

ตารางเปรียบเทียบอาริอาของ Strauss

อาริอา โอเปร่า ประเภทเสียง ลักษณะเด่น
“Röntgen” Salome โซปรัญญา สุดสยองและมีพลัง
“Ich liebe dich” Der Rosenkavalier โซปรัญญา นุ่มนวลและโรแมนติก
“Ariadne’s Lament” Ariadne auf Naxos โซปรัญญา เศร้าสลด และทรงพลัง

บท “ร้องโอดครวญแห่งอาเดรียนา” เป็นส่วนสำคัญของโอเปร่าเรื่อง “Ariadne auf Naxos,” และเป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของความสามารถของ Richard Strauss ในการสร้างดนตรีที่ sowohl emotional als auch technically brilliant (emotional and technically brilliant)

TAGS